بی نشان...

چه حذر کنم ز مردن که توام بقای جانی
چه خوش است جان سپردن اگرش تو میستانی

هله تیغ عشق برکش، بکش این شکسته دل را
که ز کشتن تویابد دل مرده زندگانی

پی جستن نشانت ز نشان خود گذشتم
که کسی نشان نیابد ز تو جز به بی نشانی

ز خمار خود پرستی چو مرا نماند طاقت
قدحی بیار ساقی ٬ ز چنان مئی که دانی

نفسی مرو ز پیشم ٬ بنما جمال خویشم
بشکن هزار توبه که بلای ناگهانی

لب ما و آستینت ٬ سر ما و آستانت
اگرم به خویش خوانی٬ و گرم ز پیش رانی